کنوانسیون شماره ۱۰۵ سازمان بین المللی کار درباره ممنوعیت کار اجباری

کنوانسیون شماره ۱۰۵ سازمان بین المللی کار درباره ممنوعیت کار اجباری

کنوانسیون شماره ۱۰۵ سازمان بین المللی کار درباره ممنوعیت کار اجباری

 کنوانسیون ممنوعیت کار اجباری در سال ۱۹۵۷  در چهلمین اجلالس سازمان بین المللی کار در ژنو به تصویب

رسید. این کنوانسیون شامل یک مقدمه و ۱۰ ماده است.

مقاوله نامه ۱۰۵  ، منع کار اجباری – مصوب۱۹۵۷

 ماده ۱

هرکشور عضو سازمان بین المللی کار که این مقاوله نامه را پذیرفته است، متعهد میشود که هر نوع استفاده از

کار اجباری و بیگاری را متوقف کند:

الف- به صورت تحمیل یا آموزش عقاید سیاسی، مجازات و تنبیه به علت داشتن یا ابراز عقاید سیاسی یا عقایدی

که از نقطه نظر ایدئولوژی، مخالف نظام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود باشد؛

ب- به عنوان روشی برای بسیج و استفاده از نیروی کار به منظور توسعه و پیشرفت اقتصادی؛

ج- به عنوان ابزار انضباط کاری؛

د- به عنوان تنبیه به سبب شرکت در اعتصابات؛

ه: به عنوان ابزار تبعیض نژادی، اجتماعی، ملی یا مذهبی خودداری کنند.

ماده ۲

کشورهای عضو سازمان بین المللی کار که به این مقاوله نامه ملحق میشوند بایستی اقدامات مؤثری به منظور

لغو فوری و کامل کار اجباری به نحوی که در ماده ۷ مقاوله نامه تصریح گردیده به عمل آورند.